Ken je dat, primitief, close to nature leven?
Afgelopen week ben ik op zeilkamp geweest bij Signaalkampen.
Signaalkampen is een stichting die zeilkampen organiseert in de zomer voor jongeren van 13 tot 15 jaar (GZ-kamp) en voor jongeren van 16 tot 18 jaar (ZK-kamp).
Ook organiseert het een kamp voor 18+, genaamd OVK. Een overbruggingskamp om staf te worden. Je leert hier echt goed zeilen (schipper) of juist organiseren en leuk doen (adjudant).
De staf bestaat uit mensen in de twintig (behalve Koen;)). Zij organiseren en leiden het GZ- en ZK-kamp.
Nu ken je de basics van het kamp. Nu verder op de echte inhoud.
Op kamp kom je zomaar in een groep die nog gevormd moet worden.
Ik, mijn zusje, broertje en ouders kwamen aan. Julia (m’n zusje) en ik gingen op kamp. Er was een kort afscheid met de familie maar we werden zeer prettig voorgesteld aan het kamp.
De grote boot kreeg het thema van een camping. Camping de Ondergaande Sjon. Er werden wat persoonlijke “bijzondere;)” maar leuke vragen gesteld en vervolgens werd onze bagage met veel enthousiasme ingeladen.
De grote boot wordt “De Poeper” genoemd omdat het geen riooltank heeft en dus plas en poep rechtsvoor in het water loost. Niet rechts van de boot zwemmen dus;).
Ff voorstellen en daarna gingen we al vrij snel zeilen. De poeper voer naar een meer en wij namen met de valkjes leuke routes richting de nieuwe positie van de poeper.
Toen we daar aankwamen was het laat. We hadden lang gezeild en aten pas na twaalven.
Signaalkampen bestaat al sinds 1969 dus je kan je wel bedenken dat er al wat tradities in de kampen verweven zijn. Zo ook liedjes.
Ik raakte positief overweldigd door het gedreun op de tafels en het valse gezang van zelfverzonnen liedjes die al jaren gezongen worden.
Na meegeholpen te hebben met de afwas hadden we een avondshow waar het personage Sjonnie werd geacteerd, gespeeld door staflid Loek.
Sjonnie dacht dat zijn vrouw Anita zijn favoriete slipje, gemaakt van krokodillen leer had gestolen. Op de laatste dag werd duidelijk welk figuur werkelijk diefstal had gepleegd.
De avondshow was een vast ritueel wat we iedere avond deden. De rest van de week waren er ook acts vanuit de horde. Zo heb ik op de tweede avond met een vriend van me een lapdance gedaan bij de staf, hebben we een volkslied geschreven en hebben we nog een ode geschreven aan JanWilBarryBigFeetTheOceanLegend (Jan Willem;)).
Na de avondshow spraken we nog veel af op het dek van de poeper. Hier praatten we nog wat na en deden we nog een rondo voetbal.
We hadden in het begin afgesproken dat degene die de bal bij rondo van het dak af schoot, de bal zou halen.
Zo geschiedde op de laatste avond. Nemo en ik moesten om drie uur ‘s nachts het water inspringen om de bal te halen;). Heerlijk.
Tegen een uur of drie ‘s nachts gingen de survivors van het dek slapen. De meisjes sliepen in het ruim en de jongens werden wakker zoals op de foto hieronder, in de valkjes. Ik had met Ivar en Bram, de jongens met wie ik in het valkje sliep, ‘s nachts de dektent open. Zo konden we nog even naar de sterren kijken.
Je herkent nu vast wel dat zo’n kamp een zeer sociale activiteit is. Dit kwam nog meer naar voren in het “tenten”. Een bezigheid met een groepje van zes à zeven personen waarin je het hebt over normen en waarden, wie je bent als persoon, waar je mee zit, wat je wilt in je leven, etcetera. Dit doe je iedere dag een uurtje met hetzelfde groepje.
Wat ik met name positief opmerkelijk vond was dat er in mijn tent groepje bij de tweede keer tenten, al drie mensen zichtbaar emotioneel werden. Het is onbeschrijfelijk hoe deze kwetsbaarheid bijdraagt aan een hecht groepsgevoel.
Dan was er ook nog zoiets als “soften”, een fenomeen dat we een paar uur na aankomst al deden. Het is als het ware met je hoofd op iemands buik liggen zoals je hieronder ziet. Het lag zo lekker. Ik denk eraan een nieuw kussen te maken die zo ligt. Naast dat het lekker lag, gaf het ook vertrouwen in elkaar.
Het bezoeken van dorpjes (passagieren) kan natuurlijk niet uitblijven bij zeilen. Dit deden we bijna iedere dag.
In de dorpjes konden we lekker wat eten, rondkijken, leuk praten en bijkomen van het slaaptekort. Omdat je steeds leuke dingen doet en energie krijgt van elkaar, kickt moeheid pas laat in. Daar heb je dus niet veel last van.
Een basisactiviteit op een zeilkamp is? Je raadt het al. Zeilen.
Zeilen deden we iedere dag en ik vond het fantastisch.
We zaten telkens twee dagen met een vast groepje van circa vier personen op een valkje. Zo leerde je dus ook iedereen goed kennen. Iedere schipper (staf) had een eigen valkje. In de eerste dagen gaven de schippers aan de horde die wilde leren zeilen, aanwijzingen in wat ze moesten doen.
Wij als horde pikte alles vrij snel op en er zaten ook vaak wel wat ervaren hordeleden in de boot.
Dit leidde ertoe dat de schipper ons door de loop van de tijd verantwoordelijkheid gaf. Soms in het besturen van het valkje, vaak in het aantrekken van het fok (voorste zeil). Ook moesten we veel samenwerken als het zeil of de mast omlaag moest en wanneer we overstag moesten gaan of moesten gijpen.
Deze verantwoordelijkheid gaf een fijn gevoel omdat we zo beter leerden zeilen, maar ook beter leerden samenwerken als groep.
Af en toe viel het ook een beetje tegen met de wind. We moesten dan gaan slepen want anders kwamen we niet voorruit. Van de acht valkjes hadden er twee een motor aan boord. We bevestigden de valkjes met touwen aan elkaar.
Ondanks dat we bij het slepen niet konden zeilen, hadden we het wel leuk met elkaar. We hadden altijd wel leuke muziek op en praatten net als bij het zeilen lekker met elkaar.
Kortom, een kamp van signaalkampen is een heel bijzondere. Één om nooit te vergeten. Het zeilkamp van je leven!
Op kamp ben je veel met anderen in contact, maak je nieuwe vrienden, verleg je je eigen grenzen, maar heb je vooral een toptijd.
Wil je zelf ook een toptijd beleven en nog meer uit je jeugdige jaren halen, kijk dan ff op de website van signaalkampen of slide in hun DM.
Dan zie ik je volgend jaar;).